خانه تاریخی پیروی شیرازی

خانه تاریخی پیروی شیرازی که بنای تقریباً دویست ساله کارگاه نجاری حاج حسین‌علی رکن منظر معروف به پیروی شیرازی بوده است.

به سال ۱۲۹۲ ه. ش در شیراز زاده شد و خرداد ماه ۱۳۷۸ ه.ش به سوی دوست پروازی شد.

که در تیمچه نمازی یا سرای پیروی می باشد و از مسیر حمام وکیل راه دارد و در انتهای کوچه قلوه سنگی قرار گرفته است.
شاعری که بیش از ده هزار بیت زیبا در قالب‌های گوناگون شعری از جمله غزل و قصیده، قطعه و رباعی، مثنوی و دوبیتی، مسمط و ترجیع‌بند و… سرود.

برخی دراویش و صوفیان، وی را به نام حافظ ثانی می‌شناسند.

رضا رکن منظر فرزند مرحوم پیروی شیرازی به همراهی سایر برادران و فرزندان، نمایشگاهی جذاب و دیدنی از اشعار مرحوم پدرشان را برپا نموده‌اند که حقیقتاً دیدنی و جذاب است.

در حال حاضر اشعار 3 کتاب حاج حسین علی رکن منظر پیروی شیرازی (پدرم) در این بنای تاریخی به صورت کاملا تخصصی معرفی می شود به طوری که مشتریان با ورود به این مکان می توانند ضمن سفارش چای و یا شربت خنک، این اشعار را با چرخاندن سر به اطراف به راحتی بخوانند.

حدود 6 سال این مکان کتابفروشی بود و در حال حاضر به چایخانه سنتی تبدیل شده، ولی برای شیرازی ها ناشناخته است، اما اکثر گردشگران خارجی به این مکان تاریخی می آیند و به محض قرارگرفتن در فضای خاص آن شروع به گرفتن عکس یادگاری می کنند.

هم اکنون کاربری این بنا به چهار بخش تقسیم شده است:

در طبقه بالا کارگاه چوبی قرار دارد که کارهای فوق العاده زیبایی دارند و به صورت فروشگاه وسایل تزئینات چوبی نیز فعالیت می کنند.
در طبقه پایین کارگاه سنگ تراشی، مغازه فروش تزئینات سنتی و یک چایخانه سنتی هست.

در مغازه کوچک تزئینات سنتی، آقای گلشن کار می کنند که نجار بودند

و تا به حال مدت پنجاه سال می باشد که در یک مغازه کوچک دوست داشتنی مشغول به کار هستند.
انرژی مثبت تک تک بخش های این خانه تاریخی و بوی کهنگی و شعر این فضا بسیار دلنشین است.

چند قدمی از بازار وکیل فاصله بگیرد تا با درب چوبی قدیمی که مملو از تکه های کاغذ است، مواجه شوید؛ کاغذهایی که گزیده ای از اشعار حماسی، عاشقانه، عارفانه و پندآموز از شاعران نامی ایران زمین به خصوص پیروی شیرازی را نمایش می دهد. اما جذابیت این مکان تاریخی که به تیمچه نمازی معروف است و هیچ پلاک معرفی هم ندارد به همین درب قدیمی و کاغذ اشعار ختم نمی شود چرا که با ورود به این بنای تاریخی، احساس می کنید به گذشته سفر کرده اید. از دیوارهای بنا با تزئینات خاص آجرکاری و کاشی هفت رنگ، گلدان های شمعدانی و درهای قدیمی با کلون های آهنی گرفته تا نصب تصاویر و نقاشی هایی بر دیوارها و حجره های بنا که حکایت از کهن بودن این مکان دارد را می توان از جذابیت های این بنا دانست.

قطعه ای از شعر این مرحوم

شبی چشمان خواب آلود را او را خوب پائیدم

بدست دیده از  گلزار رخسارش گلی چیدم

 

به چشم شیطنت بارش بدان قسمی که میدانی

نگاهی کرد در چشمم بدان معنی که فهمیدم

 

گرفتم دامنش خواهی نخواهی و به دل گفتم

تحمل تا به کی باید نمودن ٬ من که پوسیدم

 

بگفتم هر چه باداباد و بکشیدم در آغوشش

لبانش را بدان قسمی که دل می خواست بوسیدم

 

به هیبت گفت ای دیوانه عاصی چه می خواهی

به جرات گفتمش جانا    همان خواهم که بگزیدم

 

به نخوت گفت ای آقا ببخشید و به او گفتم

ندارم جز دلی دیوانه آن را هم که بخشیدم

 

بگفتا هر چه بینی بعد از این از چشم خود بینی

بگفتم آنچه باید دید از دست غمت دیدم

 

به نرمی گفت عاقل باش و زین دیوانگی بگذر

به گرمی گفتمش جانا دگردیوانه گردیدم

 

چنانم وقت خوش بودی به او کز فرط خوشحالی

شدم بیدار   و کردم فکر و دیدم    خواب می دیدم

 

همی باخویشتن گفتم چه حال است این و پی درپی

به یاد آن لب شیرین لبان خویش خاریدم

 

گهی این سو نظر کردم گهی آن سو نظر کردم

ندیدم روی او را هر چه چشم خویش مالیدم

 

همه خواب و خیالی بود دور زندگی٬ ای دل

از این خواب و خیال پوچ هم چیزی نفهمیدم

 

بساط زندگانی هم به دیناری   نمیارزد

که یک عمرش به زحمت چیدم و یک لحظه برچیدم

 

سراسر نقش بر آب است آری پیروی آری

هر آن نقشی که دیدم در جهان و آنچه بشنیدم

اینستاگرام