شب چله

شب چله یا شب یلدا در بین اقوام ایرانی با شور و نشاط و علاقه ی خاصی برگزار می شود.

در شهرستان رشتخوار آنچه از گذشته به صورت سنتی رایج بوده،

در این شب پدر بزرگ ها و مادربزرگ ها و فرزندان و نوادگان در کنار هم شاهد برگزاری شب به یاد ماندنی هستند.

در این شب انواع میوه هایی را که معمولا برای شب چله آماده شده بود

مانند هندوانه، انار، به، سیب، مرکبات و…، انواع خشکبار مانند پسته، بادام، گردو، فندق و انواع دانه های روغنی پخته شده

نیز میوه های خشک شده مانند انجیر، توت، مویز، کشمش، خرما و… انواع شیرینی های محلی رایج به چشم می خورد.

در بین مردم رشتخوار مقدمات فراهم شدن شب چله از دیر باز با عشق و علاقه خاصی رایج داشته

و سعی تمام و کمال می شده که حتی المقدور از انواع میوه هایی که محصول کاشت و برداشت مناطق بومی است

استفاده شد ولی هندوانه در بین میوه ها از اولویت خاصی برخوردار است

و در بین تمام خانواده ها رواج عام داشته و خواهد داشت چله نشینی بدون هندوانه امکان ندارد

حتی اگر خانواده ی بضاعت مالی در تهیه ی دیگر میوه ها و اقلام خواراکی رو نداشته باشد از هندوانه مخصوص شب چله نمی گذرد

ودر باور عموم مردمان رشتخوار هندوانه ی شب چله حکم هفت سین عید نوروز را داشت.

از مهم ترین شاخصه مراسم و اعیاد مردم رشتخوار،

نقش با اهمیت گیاهان، حبوبات، میوه ها و محصولاتی طی نتیجه ی زحمات کشاورزان منطقه است

در سفره های اعیاد ملی آن ها کاملا هویدا است و جنبه تقدس داشته است.
معمولاً در شب یلدا در شهرستان رشتخوار، مراسم خاستگاری بین اقوام صورت می گیرد

و موجبات پیوند بیشتری سبب می شود و اجازه ی این خویشاوندی جدید و وصلت با حضور فرد بزرگ خانواده عشق و امید دلگرمی بیشتری را

بین دو جوان به ارمغان می آورد در این شب دید و بازدید از بزرگتر ها، اقوام، بستگان، همسایگان، عیادت بیماران و سالمندان بیشتر معمول است

همچنین در گذشته افرادی که از تمکن مالی بیشتری برخوردار بودند هیچگاه از کمک و فرستادن هدایا مانند پوشاک و میوه ها

برای افراد مستمند مضائقه نداشتند و در این شب و دیگر شب های طولانی زمستان

پیران روشن ضمیر برای سال آینده و سال های آینده دعا می کردند

و از خداوند یکتا زمستانی سفید از برف و بهاری بارانی و سبز، تابستانی خزانی با برکت و عاقبت به خیری برای پیرو جوان و کودک و همه و همه آرزو می کردند.

این رسم نیز قرن ها در بین ما ایرانیان و مردمان این منطقه رایج بوده است و می باشد.

اما در این میان قصه های شیوا و داستان ها و حکایت های جالبی که توسط پدر بزرگ یا مادر بزرگ گفته می شود

بر زیبایی معنویات و رونق این شب می افزاید.

گاهی فردی ک در آن جمع از سواد بیشری برخوردار می باشد

با خواندن داستان هایی از (شاهنامه، لیلی مجنون، هفت پیکر نظامی،

شیرویه نامدار، سبز پری، حسن کرد شبستری و دیگر داستان های مشهور) ب

ر گرمی محفل می افزاید، همچنین در این شب ترانه ها و فریاد های محلی توام با موسیقی تار و نی نیز رایج بود

و تهیه ی نوعی بستنی پر حجم و شیرین به نام کف که هنوز رایج است

از سنت های مرمان این منطقه در این شب است.

اینستاگرام