توضیحات ارسالی
آرامگاه باباکوهی با چشم اندازی زیبا، مقبره یکی از مشایخ بزرگ و مورد احترام فرقه صوفیه می باشد.
آرامگاه بابا کوهی در دامنه یکی از کوه های رشته کوه‌های شمالی شیراز، در محل تنگ الله اکبر و در سمت چپ دروازه قرآن واقع شده
قدمت ساخت آن مربوط به زمان حکومت آل بویه است.
به علت قرار گرفتن مقبره شیخ بزرگ واقع در این کوه، نام کوه نیز به کوه صبوی یا کوه بابا کوهی معروف شده است.
جامی سراینده بزرگ سده ۹ هجری قمری در کتاب نفحات الانس می‌نویسد،
خواجه عبدالله انصاری از ابن باکویه چندین بار به تجلیل یاد کرده و به انتخاب خود ۳۰ هزار حدیث و ۳۰ هزار حکایت از او بازگو کرده است
و بویژه بارها گفته است که ابن باکویه ملک بوده است و از همه دانش ها با نصیب و حتی او را بزرگترین شیخ روزگار خود دانسته است
و از این که نسبت به خواجه بیش از دیگران توجه داشته، به خود بالیده است.
عبدالله باکویه پس از سالها جهانگردی دوباره به شیراز برگشت
و چند سالی را دور از مردم و هیاهوی شهر در اشکفت کوه شمالی شیراز که آن را صبوی می‌گفتند عزلت گزید و به نیایش پرداخت و در سال ۴۴۲ هجری قمری درگذشت
و پیروانش وی را در خانقاهش که امروزه آرامگاه اوست به خاک سپردند.
در این کوه کهن ترین چشمه ایران که هنوز جاری است قرار دارد.
سنگ قبر آرامگاه باباکوهی نخست توسط فرهادمیرزا معتمدالدوله والی فارس نصب شد.
کتیبه‌ای زیر این سنگ قبر قرار دارد و روی آن عباراتی دیده می‌شود که در پایان تاریخ ۱۰۰۱ هجری قمری ذکر شده است.
بالاتر از مقبره بابا کوهی، مقبره کوچک‌علی قرار دارد.
مقبره بابا کوهی در اسفند ۱۳۷۹ با شماره ثبت ۳۲۸۵ ثبت ملی شده
مقبره بابا کوهی اکنون تبدیل به گردشگاه زیبایی شده است که با نام پارک کوهستانی بابا کوهی نیز شناخته می‌شود. این مجموعه، دارای چشمه آب و چندین اتاق است.
به‌نظر می‌رسد اتاق‌ها و گنبد مربوط به دوره قاجار و از آثار مویدالدوله طهماسب میرزا نوه فتحعلی شاه و حاکم فارس است
و در سال ۱۲۷۵ هجری قمری ساخته و بعدها مرمت شده است.
مجموعه بنا همچنین دارای یک حوض سنگی است که درختانی زیبا و کهنسال در اطراف آن وجود دارد.
گردشگاه پایین‌تر از بقعه واقع شده است و برای رسیدن به بقعه باید راه سربالایی را پیش گرفت که در قسمت‌هایی نیز تبدیل به پلکان می‌شود.
صعود از این کوه زیاد دشوار نیست و چشم‌انداز زیبایی از منطقه ارائه می‌دهد. در این گردشگاه امکانات رفاهی مختصری برای پذیرایی از گردشگران در نظر گرفته شده است.
این شیخ یکی از شعرای دوران خود بوده و چند دیوان از وی برجای مانده است. اما بعضی از علما بر این باور هستند که باباکوهی شاعر نبوده و فقط این دیوان به او نسبت داده شده است. گفته می‌شود که این دیوان متعلق به یک صوفی دیگر بوده که در قرن نهم و دهم زندگی کرده است. در این دیوان برخی از اشعار حافظ که در قرن هشتم زندگی می‌کرده است دیده می‌شود. او در دوران شیخ محمد در دوره عضدالدوله دیلمی، شرف الدوله، صمصام الدوله و .. زندگی کرده و باید گفت که زمان 6 تن از امیران آل بویه را درک کرده است
برخی مضامین و حتی پاره‌ای از غزلیات حافظ را اقتباس و استقبال کرده‌است.
شاید این کوهی شاعر، روزگاری بر سر مزار ابن باکویه به عزلت و گوشه نشینی پرداخته
و در همانجا مرده و به خاک سپرده شده و دیوانش هم به عنوان دیوان باباکوهی چاپ گردیده است.
علی ابوعبدالله، ابن باکویه نام های دیگر بابا کوهی شیرازی می باشند
آرامگاه شیخ ابوعبدالله شیرازی مشهور با باباکوهی مکانی زیبا برای کوهنوردان شده است.
در بالای کوه آب چشمه نیز لوله کشی شده است
و روز های جمعه این مکان جایگاه نوازندگان قرار می گیرد و محفلی پرنشاط صورت می گیرد.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.