امامزاده ابراهیم علیه السلام

پس از پشت سرگذاشتن جاده پیچ در پیچ روستای امامزاده ابراهیم علیه السلام را می توان دید

که به سبب وجود مکانی مقدس شکل گرفته و به حیات خود ادامه می دهد.

نام روستا امامزاده ابراهیم است که بیشتر با عنوان شازده ابراهیم یا شاهزاده ابراهیم خوانده می شود

و برخی آن را شهرک چوبی امامزاده ابراهیم می خوانند.

اینجا روستایی ییلاقی با طبیعتی تحسین برانگیز است که در 23 کیلومتری جنوب شرقی شهر شفت و 57 کیلومتری شهر رشت قرار دارد

از شمال به روستای طالقان، از شرق به امامزاده هاشم و از غرب به روستای سیاهمزگی محدود می شود.

این روستای کوهستانی کم و بیش به همان شکل قدیمی اش حفظ شده است

و خانه های چوبی رنگارنگ آن رنگین کمان را در ذهن تداعی می کند.
برای همین ساختار چوبی است که برخی به این روستا عنوان شهرک چوبی امامزاده ابراهیم را داده اند.

جمعیت این روستا متغیر است؛ در فصول سرد به دلیل برودت هوا، 80 خانوار در آن حضور دارند و این عدد در فصول گرم به 500 نیز می رسد.

زبان اهالی تالشی است و فقط 5 درصد جمعیت را در تابستان گیلک زبانان تشکیل می دهند

که با اجاره مسافرخانه ها به فعالیت در صنعت گردشگری مشغول هستند.
همان گونه که گفته شد روستا در کنار یک امامزاده شکل گرفته است که از نوادگان موسی کاظم (ع) بسیاری به زیارت بارگاهش می آیند.

امروزه بارگاه این امامزاده به عنوان معروف ترین بنای روستا و تقریبا در مرکز روستاست.

کمتر کسی است که تصویر گنبد نقره ای امامزاده ابراهیم (ع) را درمیان منظره سبز و مه آلود جنگل های اطراف دیده و آن را به فراموشی سپرده باشد.

کریستین برومبرژه ایرانشناس فرانسوی و متخصص فرهنگ گیلان و مارسل بازن جغرافیدان و انسان شناس فرانسوی،در سفر خود به ایران در دهه 1350 تحقیقاتی در مورد مردم گیلان و تالش انجام دادند و در نوشته های شان به نکاتی درمورد امامزاده ابراهیم (ع) اشاره کرده اند.

دکتر منوچهر ستوده ایرانشناس و جغرافیدان، در اواسط دهه 1340 خورشیدی سفری به این منطقه داشت.

وی در کتاب «از آستارا تا استاراباد» در خصوص این بارگاه مقدس آورده است:

ابوالفضل گیلان

مردم آن سامان، برای امامزاده ابراهیم (ع) احترامی فوق العاده قایلند تا جایی که احدی جرات سرقت و دزدی در آن دهکده را ندارد.

شاید این باور مردم، امامزاده ابراهیم (ع) را به «ابوالفضل گیلان» مشهور کرده است.

آقای دکتر ستوده در ادامه نوشته اش، بخشی از کتاب های تاریخی پیش از خود را نقل می کند و می گوید:

شرح حالی از امامزاده در دست نیست، ولیکن آنچه به صورت سینه به سینه در بین گیلانیان مشهور و مقبول است،

این است که آن بزرگوار از فرزندان حضرت امام‌موسی کاظم‌ (ع) می باشد

که در این منطقه مدفون است و ملجأ و پناهگاه دردمندان و زوار خویش است.

بنای بارگاه این امامزاده بزرگوار پس از بازسازی در طول سالیان متمادی، در حال حاضر 300 متر وسعت دارد

و امکاناتی مثل سرویس بهداشتی، مهمانپذیر، مسجد و فضای باز در آن ساخته شده است.

تقدس این امامزاده در میان مردم به حدی است که آن را ابالفضل گیلان می نامند.
جاذبه هایی در این روستا هستند که به داستان امامزاده ابراهیم ارتباط دارند و مورد بازدید قرار می گیرند.

قتلگاه:

این محل در فاصله 300 متری جنوب حرم مطهر قرار دارد و مردم معتقدند که حضرت امامزاده ابراهیم (ع) در اینجا به شهادت رسیده است.

چِـل‌چشمه:

بر اساس باور مردم هنگامی که سم به بدن امامزاده ابراهیم (ع) اثر کرده بود از آب چند چشمه جوشان در قسمت شرقی حرم نوشیده است که امروزه به چل چشمه معروفند و گفته می شود خاصیت شفابخشی دارند.

چشمه میدان:

طبق روایات سینه به سینه، پیکر مطهر امامزاده را با آب چشمه میدان در مرکز روستا غسل داده اند.

آب شیرین و خنک این چشمه بسیار گواراست و گفته می شود پس از دوره‌ای خشک شدن با معجزه امامزاده دوباره پرآب شده است.

مقبره بابارکاب:

محل دفن خدمتکار و پیر همراه امامزاده است که در فاصله‌ 5 کیلومتری نرسیده به بقعه قرار دارد.

مقبره پیرزن ملعون:

مقبره پیرزن قاتل، در فاصله 1.5 کیلومتری نرسیده به بقعه قرار گرفته و محل لعن و نفرین مردم است.
زیبایی های اطراف امامزاده
وجود رودخانه ای در قسمت شرقی بقعه امامزاده،زیبایی محیط را دو برابر نموده است.

این رودخانه از ارتفاعات کوه های جنگلی سرچشمه می گیرد و با گذشتن از میان روستا، آن را به دو قسمت تقسیم می کند.

یک پل، راه ارتباطی دو طرف رودخانه به یکدیگر است و با ایستادن بر روی آن می توان منظره زیبایی را دید.

صدای رودخانه در روستا می پیچد و احساس عجیبی را به ویژه به هنگام صبح به ارمغان می آورد.
همین رودخانه زیبا در بالا دست روستا به شکل آبشاری چشم نواز در آمده است.

فقط کافیست 500 متر به سمت بالادست رودخانه رفت تا شاهد آبشار و زیباترین منظره این روستا شد.
یک شب را در روستای امامزاده ابراهیم باید سپری کرد تا معنی تازه ای از شب و شب نشینی را فهمید.

اینجا یک روستای همیشه بیدار است و به ویژه در آخر هفته ها که مردم شهرهای اطراف به روستا می آیند، حال و هوای این محل دیدنی است.

تا صبح می توان در تراس اقامتگاه نشست و به صدای رودخانه گوش داد.
اما این پایان داستان نیست؛ در هر ساعتی از شب بازار برپاست و آدم از جنب و جوش روستائیان به وجد خواهد آمد.

شب های روستای امامزاده ابراهیم جز زیباترین و خاطره انگیز ترین شب هاست.

بهترین فصل سفر

در این منطقه به دلیل ارتفاع زیاد، سرمای هوا زیاد است و اختلاف دمای آن با شهر رشت به 20 درجه هم می رسد.

روستای امامزاده ابراهیم در تابستان ها آب و هوای مطبوعی دارد؛

اما زمستانهایش سرد است و رفت و آمد به روستا را با مشکل مواجه می کند.
بهترین زمان سفر با امامزاده ابراهیم فصل تابستان و بهار می باشد.

اینستاگرام