امامزاده شعیب علیه السلام

بقعه امامزاده شعیب علیه السلام در جنوب شهر سبزوار و در ضلع جنوبى خیابان رضوى واقع شده

و بنایى با شکوه است که محوّطه آن نسبت به خیابان، مرتفع‏تر است.

پیشتر، در این محل که در بیرون حصار و باروى شهر واقع بوده، گورستان عمومى سبزوار قرار داشته است.

بناى امامزاده، داراى چهار ایوان کاشی‌کارى در چهار طرف است.

نوع معماری

در ایوان غربى با خط ثلث متوسّط، آیه شریفه «اللَّه نور السموات…» و آیه «أذن اللَّه أن ترفع…» نوشته شده است.
در سردر ایوان غربى، نام امامزاده «السلطان شعیب بن موسى بن جعفر ‰» با خط نستعلیق سفید، در زمینه کاشى لاجوردى نقش بسته است

و در طرف راست، عبارت «بانی حاج سیّد أبو القاسم آل احمد» و در سمت چپ، عبارت «ساعى، حاج سیّد قاسم صفارى» دیده می شود.

این کتیبه‏ ها، همگى مربوط به تعمیرات و تزیینات بنادر قرن اخیر است.

سردر جنوبى حرم امامزاده شعیب علیه السلام، با کاشى کار شده و در بالاى سردر، با خط نستعلیق، عباراتى نوشته شده است.

کف حرم، سیمانى و به سبک سنگ نما ساخته شده است.

بلندى حرم، در حدود 10 متر است و چهار نورگیر، روشنایى آن را تأمین می کند.

بخش وسیعى از دیواره حرم و ایوان، آیینه کارى است.

ضریح امامزاده، در وسط حرم قرار دارد و از نقره، با ستون‌هاى مطلّا ساخته شده است.

بر بالاى بقعه نیز گنبدى زیبا و با شکوه کاشی‌کارى شده با کتیبه قرآنى ساخته است.

علاوه بر این، بناى امامزاده داراى دو مناره است که تا ارتفاع پنج مترى به صورت مربّع است و بعد از آن، به شکل هشت ضلعى و در آخر به استوانه‏اى تبدیل شده است.

مأذنه در انتهاى قسمت استوانه‏اى شکل منار قرار دارد و ارتفاع کل مناره، حدوداً 15 متر است.
اصل بناى امامزاده، احتمالاً از دوره صفوى است که در قرن اخیر بازسازى و تزیین و تعمیر گردیده است.
نسب شریف‏: همچنان که اشاره شد، طبق نوشته سر درب بقعه، شخص مدفون در بقعه، شعیب بن موسى بن جعفر ‰ معرّفى شده

که ظاهراً این قول از کتاب بحر الأنساب اقتباس شده است. بر این اساس، مرحوم شیخ ذبیح اللَّه محلاتى مى‏نویسد:
«شیعب بن موسى ‰ در خارج از شهر سبزوار است»
علّامه رجالى، شیخ على نمازى  نیز مى‏نویسد: چنان که مشهور است، شعیب بن موسى ‰ در سبزوار مدفون است.

مرحوم سیّد مصطفى تفرشى در کتاب بدایع الأنساب می نویسد:

«شعیب بن امام موسى ‰ در خارج شهر سبزوار بقعه دارد.

در کتب انساب نیافتم شاید از احفاد امام موسى کاظم ‰ باشد». بنابراین، معلوم مى‏گردد که صحّت انتساب نزد مورّخان و محقّقان مورد تردید است

زیرا نقل این انتساب از کتاب بحر الأنساب، به جهت عدم مستند و معتبر بودن کتاب مزبور، فاقد اعتبار و ارزش است.

از طرفى، امام موسى کاظم ‰ فرزندى به نام شعیب نداشته و در میان نوادگان آن حضرت نیز تا قرن چهارم و پنجم، شخصى به نام شعیب پیدا نشده است.

از این‌رو، شخص مدفون در بقعه، نمی ‏تواند از سادات موسوى باشد.

شجره نامه

بلکه احتمال قوى دارد که وى شعیب بن موسى بن یحیى بن أحمد بن موسى الثانى بن عبداللَّه بن موسى
الجون بن عبداللَّه المحض بن حسن المثنى بن امام الحسن ‰ باشد که با نه واسطه، به امام حسن مجتبى‰ سلسله
نسب می رساند.

تاریخ وفات و محل دفن او در منابع موجود ذکر نشده اما احتمال دارد که وى در ثلث آخر قرن چهارم وفات کرده باشد.
آستان امامزاده شعیب علیه السلام در شهرستان سبزوار، بخش مرکزی، ناحیه جنوب شهر سبزوار، ضلع جنوبی خیابان رضوی واقع شده است

و دارای بنای باشکوهی است که محوطه آن نسبت به خیابان مرتفع تر است. پیش‌تر، در این محل که بیرون حصار و باروى شهر واقع بوده، گورستان عمومى سبزوار قرار داشته است.

بناى امامزاده داراى چهار ایوان کاشى‌کارى در چهار طرف است. ضریح امامزاده در وسط حرم قرار دارد و از نقره با ستون های مطلا ساخته شده است.

بر بالای بقعه نیز گنبدی زیبا و باشکوه کاشیکاری شده با کتیبه قرآنی ساخته اند. علاوه بر این دارای دو مناره است که تا ارتفاع 5 متری به صورت مربع است

و بعد از آن به شکل هشت ضلعی و در آخر به استوانه ای تبدیل شده است

اصل بنای بقعه

بقعه امامزاده احتمالاً از دوره صفوی است.

سردرِ جنوبى حرم‌ امام‌زاده با کاشى، نره‌کارى شده است و در بالاى سردر با خط نستعلیق، عباراتى نوشته شده است. کف حرم، سیمانى و به سبک سنگ‌ نما ساخته شده است. بلندى حرم در حدود ده متر است و چهار نورگیر روشنایى آن را تأمین مى‌کنند. بخش وسیعى از دیوارهٔ حرم و ایوان، آیینه‌‌کارى شده است. ضریح امامزاده در وسط حرم قرار دارد و از نقره با ستون‌هاى مطلا ساخته شده است. بر بالاى حرم نیز گنبدى کاشى‌کارى شده با کتیبهٔ قرآنى ساخته‌‌اند. علاوه بر این، بناى امامزاده داراى دو مناره است که تا ارتفاع ۵ مترى به صورت مربع است و بعد از آن، به شکل هشت ضلعى و در آخر، به استوانه‌اى تبدیل شده است. مأذنه در انتهاى قسمت استوانه‌اى شکل مناره قرار دارد. اصل بناى امامزاده احتمالاً از دورهٔ‌ صفوى بر جاى مانده است و در قرن اخیر بازسازى و تزئین و تعمیر شده است.

بقعه این امامزاده به شماره 1315 و در تاریخ 27/10/1355 به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده است.
استان خراسان رضوی ـ شهرستان سبزوار ـ بخش مرکزی ـ شهر سبزوار، ضلع جنوبی خیابان رضوی.

اینستاگرام